Przykład 3.3 (c.d.)
Zgodnie z naszym zwyczajem, będziemy maksymalizować, a nie minimalizować,
pewną funkcję celu. Problem
(3.20) |
|
przyjmie po wprowadzeniu zmiennych bazowych
postać
(3.21) |
|
(
) nie jest słownikiem dopuszczalnym, bowiem rozwiązaniem bazowym jest
, więc
i
przyjmują
wartości ujemne. Ten defekt zniknie po wprowadzeniu
jako zmiennej
bazowej w miejsce
, inaczej mówiąc przyjmujemy
jako zmienną
wchodzącą,
jako zmienną wychodzącą. Nowym słownikiem będzie
(3.22) |
|
Teraz już (
) jest słownikiem dopuszczalnym (rozwiązanie
bazowe jest rozwiązaniem dopuszczalnym:
).
Zauważmy, że także w ogólnym przypadku, zawsze będzie
możliwy taki wybór zmiennej bazowej wychodzącej, żeby
pierwsza iteracja dała słownik dopuszczalny.
Wystarczy w tym celu tak wybrać żeby
było najmniejsze spośród , .
Nową zmienną bazową wchodzącą może być
lub
(we wzorze na
w słowniku (
) współczynniki przy tych
zmiennych są dodatnie i równe
, przy pozostałych zmiennych
współczynniki są ujemne). Mamy teraz:
.
Wobec tego, zmienną wychodzącą jest
. Wyliczamy więc
z trzeciego z równań (
)
i obliczamy nowe wzory na
oraz
. Po elementarnych
rachunkach otrzymamy nowy słownik
(3.23) |
|
Zmienną wchodzącą jest teraz
a wychodzącą
.
Wyliczamy więc
z drugiego ze
wzorów słownika (
), a następnie wstawiamy do pozostałych eliminując
w ten sposób
.
Nowym słownikiem jest następujący układ równań:
(3.24) |
|
Wartością maksymalną jaką może przyjąć
w problemie
(
) jest
, a więc liczba ujemna, nie zero.
Oznacza to, że problem (
) jest sprzeczny.