Niech dany będzie problem programowania liniowego (w postaci standardowej)
(2.3)
(lub:
) nazywamy
rozwiązaniem dopuszczalnym PPL () jeśli
(inaczej: dla ), oraz
(inaczej:
).
Rozwiązaniem optymalnym PPL
() (lub () - ())
nazywamy takie rozwiązanie dopuszczalne , dla którego funkcja
przyjmuje wartość maksymalną.
Oczywiście, może się zdarzyć, że PPL w ogóle nie ma rozwiązań
dopuszczalnych, t.zn. zbiór
(2.4)
jest zbiorem pustym. Wtedy mówimy, że PPL () jest problemem
sprzecznym (lub, że warunki:
są sprzeczne).
Jeśli zbiór () jest niepusty i funkcja w tym zbiorze nie ma maksimum,
to mówimy że PPL jest nieograniczony. W rzeczy samej, zbiór ()
jest oczywiście domknięty w , a funkcja ciągła. Jeśli więc zbiór
() jest niepusty i nie przyjmuje a tym zbiorze maksimum, to jest w
zbiorze nieograniczona (sam zbiór także jest nieograniczony).
Przykład 2.3
Problem
jest oczywiście sprzeczny.
Przykład 2.4
Problem
jest nieograniczony.
Rzeczywiście, dla dowolnego
jest rozwiązaniem dopuszczalnym.
Wartość funkcji
może być wtedy dowolnie duża.