Next: Dualność problemów programownia liniowego.
Up: Programowanie matematyczne i układy
Previous: Programowanie wypukłe. Wstęp.
  Spis rzeczy
Niech
,
, będą funkcjami
zmiennych. Zachodzi następujące
twierdzenie:
8.1
Twierdzenie (Lagrange'a). Niech

będzie ekstremum lokalnym dla
problemu
 |
(8.1) |
a funkcje

,

, są ciągle
różniczkowalne w otoczeniu punktu

. Wtedy istnieje niezerowy wektor
mnożników Lagrange'a

, taki, że dla funkcji
 |
(8.2) |
spełniony jest
warunek stacjonarności:
 |
(8.3) |
Dowód (niewprost). Przypuśćmy, że
warunek stacjonarności nie jest spełniony, tzn. że wektory
 |
(8.4) |
są liniowo niezależne. To znaczy, że rząd macierzy
wynosi
. Wtedy na mocy twierdzenia o rzędzie
istnieje macierz
z wyznacznikiem różnym od zera. Przypuśćmy, że tą macierzą
jest macierz
 |
(8.5) |
Będziemy rozważać przypadek, kiedy
.
Jeśli tak nie jest, to funkcja
już spełnia ten
warunek.
Weźmy wektor
i zdefiniujmy odwzorowanie:
 |
|
|
|
 |
|
|
(8.6) |
Odwzorowanie
jest,
oczywiście, niezdegenerowane, ponieważ
w
otoczeniu punktu
. Na mocy o
odwzorowaniu odwrotnym w
istnieje
odwrotne odwzorowanie
w otoczeniu punktu zero, takie,
że
 |
(8.7) |
gdzie
jest pewną stała. W szczególności dla
wystarczająco małego
istnieje wektor
,
taki, że
 |
|
|
(8.8) |
 |
|
|
|
oraz spełnione są nierówności:
 |
(8.9) |
gdzie
.
Tak więc z (
) i (
) otrzymujemy, że wektor
nie spełnia warunku ekstremalności, ponieważ w jego pobliżu isnieją wektory
, na których funkcjonał
przyjmuje wartości zarówno większe, jak i mniejsze od
. A to przeczy temu, że
i kończy dowód.
8.2
Uwaga. Warunek (
![[*]](file:/usr/local/lib/latex2html/icons/crossref.gif)
) powoduje, oczywiście, że

(

!), gdy wektory

, są liniowo
niezależne.
Sformułujemy teraz warunki konieczne na ekstremum dla problemu z
równościa-mi i nierównościami w
:
 |
|
|
(8.10) |
 |
|
|
|
8.3
Twierdzenie. Niech

będzie minimum dla problemu (
![[*]](file:/usr/local/lib/latex2html/icons/crossref.gif)
) i funkcji

,

ciągłych i różniczkowalnych w
otoczeniu punktu

. Wtedy istnieje
niezerowy wektor mnożników Lagrange'a

, taki, że dla funkcji Lagrange'a problemu
(
![[*]](file:/usr/local/lib/latex2html/icons/crossref.gif)
)
 |
(8.11) |
w punkcie

są spełnione
warunki:
- a)
- stacjonarności:
 |
(8.12) |
- b)
- dopełniającej elastyczności:
 |
(8.13) |
- c)
- nieujemności:
 |
(8.14) |
Dowód: Załóżmy, jak
wcześniej, że
. Jeżeli
, i=
, to te
ograniczenia odrzucamy, ponieważ dla ekstremum lokalnego
ograniczenia
nie są ważne. Tym samym
można stwierdzić, że warunek dopełniającej elastyczności
jest spełniony.
Niech teraz
i
.
Wtedy dla
zbiory
 |
|
|
|
 |
|
|
(8.15) |
dla
spełniają relacje:
 |
(8.16) |
oraz
. Rzeczywiście, gdyby
, to istniałby wektor
, taki, że
 |
(8.17) |
gdzie
dla
. Ponieważ odwzorowanie
jest epimorfizmem, to dla dowolnych
istnieje
odwzorowanie
, takie, że
 |
(8.18) |
gdzie
 |
|
|
|
 |
|
|
(8.19) |
Na mocy (
) otrzymujemy, że
 |
|
|
|
 |
|
|
(8.20) |
Nierówność (
) znaczy, że przy
, wystarczająco mały element
jest dopuszczalny dla
problemu (
), co przeczy temu, że
.
Dalej jest prawie oczywistym, że warunek stacjonarności funkcji Lagrange'a jest
spełniony przy warunku
. W przeciwnym
przypadku
i
. Wtedy tylko
jest
rozwiązaniem problemu
Rzeczywiście, niech
rozwiązuje
(
). Wtedy
Niech teraz element
, tj.
Wtedy dla
wystarczająco małego element
, co przeczy
założeniu, że
.
Dla zakończenia dowodu zastosujmy do problemu (
) twierdzenie Kuhna-Tuckera z warunkiem Slatera, ponieważ
. Na mocy tego twierdzenia można
znaleźć takie nieujemne liczby
, że dla
funkcji Lagrange'a problemu (
)
 |
(8.23) |
w punkcie
spełniony jest warunek
minimum, tj.
 |
(8.24) |
Ostatnia równość (
) daje dla wszystkich
 |
|
|
|
 |
|
|
(8.25) |
To znaczy, że istnieją liczby
,
,
takie, że
 |
(8.26) |
Ale równość (
) jest dokładnie warunkiem
stacjonarności funkcji Lagrange'a
,
,
, przy założeniu
, co
kończy dowód.
8.4
Uwaga. Z twierdzenia
![[*]](file:/usr/local/lib/latex2html/icons/crossref.gif)
wnioskujemy, że przy
spełnieniu warunku

(tj. odwzorowanie

jest regularne w punkcie

) oraz
istnieje element

, dla którego

(analogia warunku Slatera!), wtedy

, i
można wziąć

.
Twierdzenie
było bazowane na twierdzeniu
Kuhna-Tuckera, które formułuje-my i dowodzimy poniżej.
8.5
Problem programowania wypukłego:
 |
(8.27) |
gdzie

,
są wypukłe na

.
8.6
Lemat. Niech

będzie przestrzenią
unormowaną. Wtedy minimum lokalne problemu (
![[*]](file:/usr/local/lib/latex2html/icons/crossref.gif)
) jest
minimum globalnym.
8.7
Twierdzenie (Kuhna-Tuckera). Niech

będzie
przestrzenią liniową,

,
będą funkcjami wypukłymi na

, a

- podzbiorem wypukłym. Wtedy:
- i)
- Jeśli
jest rozwiązaniem problemu programowania wypukłego,
to można znaleźć niezerowy wektor mnożników Lagrange'a
,
taki, że dla funkcji Lagrange'a )
zachodzą:
- a)
- zasada minimum dla
 |
(8.28) |
- b)
- wrunek dopełniającej elastyczności
- c)
- warunek nieujemności :
.
- ii)
- Jeśli
, to warunki a)-c) są wystrczające, żeby
było rozwiązaniem.
- iii)
- Dla tego, żeby
wystarczy wypełnienie warunku Statera, tj.
istnienia takiego punktu
, dla którego
.
Niech
jest rozwiązaniem
(
). Załóżmy także, że
. Zdefiniujmy
 |
(8.29) |
a) Zbiór
jest oczywiście niepusty i wypukły. Oprócz tego
(przy
)! Zdefiniujmy zbiór
.
b) Zbiór
też jest niepusty i wypukły oraz
, ponieważ
,
. Na mocy
twierdzenia o oddzielaniu zbiorów wypukłych istnieje wektor
, taki, że
 |
(8.30) |
Ponieważ
, to
. Stąd mamy
i
. Nirówność (
) może być
teraz przepisana jako
 |
(8.31) |
c) Ponieważ
, z
(
) natychmiast
otrzymujemy, że
.
d) Sprawdzimy teraz, że zachodzi warunek dopełniającej
elastyczności
.
Weźmy
; wtedy
. Podstawiając
ten wektor do (
) otrzymamy
Ponieważ
, z warunku
, dla
mamy:
co udawadnia i).
e) Żeby udowodnić ii), połóżmy
, tj.
. Wtedy dla dowolnego dopuszczalnego
otrzymujemy przy
 |
(8.32) |
tj.
jest rozwiązaniem (
).
Dla dowodu
załóżmy, że zachodzi warunek Statera, oraz
. Wtedy otrzymujemy, że dla
co jest sprzeczne z warunkiem
, co kończy dowód 
Next: Dualność problemów programownia liniowego.
Up: Programowanie matematyczne i układy
Previous: Programowanie wypukłe. Wstęp.
  Spis rzeczy