next up previous
Next: Podstawowe równania operatorów hiperbolicznych. Up: Podstawowe rozwiązania operatorów różniczkowych. Previous: Podstawowe rozwiązania operatorów eliptycznych.

Podstawowe rozwiązania operatorów
parabolicznych.

Znajdziemy rozwiązania podstawowe równania przewodnictwa ciepła w przestrzeni $ \mathcal{D}^{\prime }(\mathbb{R}^{n+1})$ :

$\displaystyle \frac{\partial E}{\partial t-a^{2}}\bigtriangleup E=\delta (x-y)\delta (t-\tau ),$ (10.53)

gdzie $ (y,\tau )$ i $ (x,t)$ $ \in \mathbb{R}^{n}\times
\mathbb{R}^{1}.$ Stosując do (10.40) transformację Fourier'a po $ x\in \mathbb{R}^{n}$ , otrzymujemy, że :

$\displaystyle \left[ \frac{\partial \tilde{E}_{x}}{\partial t}\right] -a^{2}\le...
...p
 \tilde{E}_{x}\right] =\exp \left[ i<\xi ,y>\right] \otimes \delta (t-\tau ).$ (10.54)


Ponieważ

$\displaystyle \left[ \frac{\partial E_{x}}{\partial t}\right] _{x}^{\wedge
 }=\frac{\partial }{\partial t}\hat{E}_{x}$ $\displaystyle ,$ $\displaystyle \left[
 \bigtriangleup E \right] _{x}^{\wedge }=-\vert\xi
 \vert^{2}\hat{E}_{x}$ $\displaystyle ,$ (10.41)

z (10.41) i (10.41) mamy, że

$\displaystyle \frac{\partial \hat{E}_{x}}{\partial t+a^{2}}\vert\xi \vert^{2}\hat{E}_{x}=\exp \left[ i<\xi
 ,y>\right] \otimes \delta (t)$ (10.55)

dla $ \xi \in \mathbb{R}^{n}$ i $ \ t\in \mathbb{R}^{1}.$ Z równania (10.42) znajdujemy, że

$\displaystyle \hat{E}_{x}=\vartheta (t)\exp (-a^{2}\vert\xi \vert^{2}t+i<\xi ,y>).$ (10.56)

Stosując teraz do (10.43) odwrotną transformację Fourier'a, wyprowadzamy:
$\displaystyle E(x-y;t-\tau )$   $\displaystyle =\frac{\vartheta (t-\tau )}{(2\pi
)^{n}}\underset{\mathbb{R}^{n}}...
...t }\exp \left[ -a^{2}\vert\xi
\vert^{2}(t-\tau )-i<x-y,\xi
>\right] d\xi \notag$ (10.57)
$\displaystyle \equiv$   $\displaystyle \frac{\vartheta (t-\tau )}{(2\pi
)^{n}}e^{-\frac{\vert x-y\vert^{...
...rt{
t-\tau }\xi +i\frac{(x-y)}{2a\sqrt{t-\tau }}\right) ^{2}\right]
d\xi \notag$ (10.58)
$\displaystyle \Rightarrow$   $\displaystyle \frac{\vartheta (t-\tau )}{(2a\sqrt{\pi (t-\tau
)})^{n}}\exp \left[ -\frac{\vert x-y\vert^{2}}{4a^{2}(t-\tau )}\right]$ (10.59)

Rozwiązanie (10.44) istnieje tylko, oczywiście , kiedy $ (t-\tau )>0.$ Przy $ t=\tau$ (10.44) ma osobliwość. Okazuje się że istnieje granica (10.44) gdy $ t\rightarrow \tau +0.$

Twierdzenie 10.8   Granica (10.44) gdy $ \ $ $ t\rightarrow \tau +0$ istnieje i zachodzi równość :

$\displaystyle \underset{t\downarrow \tau }{\lim }E(x-y;t-\tau )=\delta (x-y)$ (10.60)

dla wszystkich $ x,y\in \mathbb{R}^{n}.$

$ \lhd $ Dowód. Obliczmy wartość funkcjonału

$\displaystyle E(\varphi ):=\underset{\mathbb{R}^{n}}{\int }E(x-y;t-\tau )\varphi (x)dx$ (10.61)

dla $ \varphi \in \mathcal{D}(\mathbb{R}^{n}),$ ponieważ $ E\in
L_{1}^{loc}(\mathbb{R}^{n}).$ Teraz zauważmy, że dla wszystkich $ (t-\tau )>0$ i $ y\in \mathbb{R}^{n}$

$\displaystyle \underset{\mathbb{R}^{n}}{\int }E(x-y;t-\tau )dx=1.$ (10.62)

Obliczmy teraz różnicę $ \vert E(\varphi )-\varphi (y)\vert$ , stosując (10.47) i (10.47):
$\displaystyle \vert E(\varphi )-\varphi (y)\vert$ $\displaystyle =$ $\displaystyle \underset{}{\vert E(\varphi
)-\underset{\mathbb{R}^{n}}{\int }\varphi (y)}E(x-y;t-\tau )dx\vert= \notag$ (10.63)
    $\displaystyle \notag$ (10.64)
  $\displaystyle =$ $\displaystyle \underset{\mathbb{R}^{n}}{\vert\int }E(x-y;t-\tau )(\varphi
(x)-\varphi (y))dx\vert \notag$ (10.65)
    $\displaystyle \notag$ (10.66)
  $\displaystyle \leq$ $\displaystyle \underset{\mathbb{R}^{n}???\'{O}_{\delta _{(\varepsilon
)}}(y)}{\vert\int }E(x-y;t-\tau )(\varphi (x)-\varphi (y))dx\vert \notag$ (10.67)
      (10.68)
    $\displaystyle +\underset{O_{\delta _{(\varepsilon )}}(y)}{\vert\int }E(x-y;t-\tau )(\varphi
(x)-\varphi (y))dx\vert \notag$ (10.69)
    $\displaystyle \notag$ (10.70)
  $\displaystyle \leq$ $\displaystyle 2\underset{x\in \mathbb{R}^{n}}{\sup }\vert\varphi
(x)\vert\under...
...\'{O}_{_{\delta _{(\varepsilon )}}}(y)}{\vert\int }E(x-y;t-\tau )dx\vert \notag$ (10.71)
    $\displaystyle \notag$ (10.72)
    $\displaystyle +$ $\displaystyle \varepsilon \underset{O_{_{\delta _{(\varepsilon
)}}}(y)}{\vert\int }E(x-y;t-\tau )dx\vert \notag$ (10.73)
    $\displaystyle \notag$ (10.74)
  $\displaystyle \leq$ $\displaystyle 2c_{\varphi }I_{\varepsilon }(y;t-\tau )+\varepsilon
,$ $\displaystyle I_{\varepsilon }(y;t-\tau ) \notag$ (10.75)
    $\displaystyle \notag$ (10.76)
  $\displaystyle :$ $\displaystyle =\underset{\mathbb{R}^{n}\'{O}_{_{\delta _{(\varepsilon
)}}}(y)}{\int } E(x-y;t-\tau )dx, \notag$ (10.77)

gdzie $ c_{\varphi }=\underset{}{\underset{x\in
\lim\limits_{\varphi} }{\sup } \vert\varphi (x)\vert<\infty \text{ \ i}}$ dla każdego $ \varepsilon >0$ istnieje $ \delta _{(\varepsilon )}>0,$ takie , że $ \vert\varphi (x)-\varphi (y)\vert<\varepsilon $ dla każdego $ x\in
O_{\delta (\varepsilon )}(y)$ i $ y\in \lim\limits_{\varphi} .$ Teraz wykorzystamy (bez dowodu) taki lemat.

Lemat 10.9   Niech $ O_{\delta (\varepsilon )}(y)$ będzie $ \delta -$ otoczeniem punktu $ y\in \mathbb{R}^{n}.$ Wtedy

$\displaystyle \underset{t\rightarrow \tau +0}{\lim }I_{\varepsilon }(y;t-\tau )=0$ (10.78)

jednostajnie dla wszystkich $ y\in \mathbb{R}^{n}.$

$ \left[ \text{Dowód-zadanie do domu}\right] .$ Na mocy lematu (10.9) istnieje takie $ t_{\varepsilon
}>\tau $, że $ I_{\delta }(y;t-\tau )<\frac{\varepsilon}{
2c_{\varphi }}$ dla wszystkich $ t_{\varepsilon }>t>\tau $, co daje dzięki (10.48) takie oszacowanie:

$\displaystyle \vert E(\varphi )-\varphi (y)\vert<2\varepsilon$ (10.79)

dla każdego $ \varepsilon >0$ i $ y\in \mathbb{R}^{n}\cap
\lim\limits_{\varphi} $, co znaczy, że

$\displaystyle \underset{t\downarrow \tau }{\lim }E(x-y;t-\tau )=\delta (x-y).$ (10.80)

dla wszystkich $ x,y\in \mathbb{R}^{n},$ co kończy dowód.$ \rhd $
\epsfig{figure=rys6.eps,scale=1.0}
Rys. 7


Definicja 10.10   Rozwiązanie podstawowe (10.44) ma nazwę dystrybucji Gauss'a.

Zachodzi takie ogólne twierdzenie.

Twierdzenie 10.11   Równanie ogólne typu parabolicznego w postaci

$\displaystyle \frac{\partial u}{\partial t}+\mathcal{A}u=f,
$

gdzie

$\displaystyle \mathcal{A\ \ =-}\underset{i,k=1}{\overset{n}{\sum
 }}a_{ik}\frac{\partial ^{2}}{\partial x_{i}\partial x_{k}},$ (10.81)

$ a_{ik}\in \mathbb{R}$ , $ i,k=\overline{1,n},$ są liczbami stałymi i dla wszystkich $ \xi \in \mathbb{R}^{n}$

$\displaystyle \mathcal{A}(\xi )=-\underset{i,k=1}{\overset{n}{\sum }}a_{ik}\xi _{i}\xi
_{k}\geq \sigma \vert\xi \vert^{2},\sigma >0,
$

posiada rozwiązanie podstawowe

$\displaystyle E(x-y;t-\tau )=\frac{\vartheta (t-\tau )\exp
 (-\frac{<x,A^{-1}x>}{4t})}{ (4\pi t)^{\frac{n}{2}}(\det
 A)^{\frac{1}{2}}},$ (10.82)

spełniające własność (10.51):

$\displaystyle \underset{t\downarrow \tau }{\lim }E(x-y;t-\tau )=\delta (x-y)$ (10.83)

dla wszystkich $ x,y\in \mathbb{R}^{n}.$

Przykład 10.12   Metoda rozwiązania nieliniowego równania Burgers'a.

Rozważmy równanie

$\displaystyle \frac{\mathrm{d}{c}}{\mathrm{d}{t}}+cc_{x}-\nu c_{xx}=0, \quad c\vert _{t=0}=F(x),$ (10.84)

gdzie $ c\in C^{2}(\mathbb{R}_{t}^{1}\times
\mathbb{R}^{2};\mathbb{R})$ oraz $ \nu \in \mathbb{R}_{+}$ jest parametrem. Hopf oraz Cole zastosowali takie przekształcenie równania (10.55):

$\displaystyle c:=-2\nu (\ln \varphi )_{x}$ $\displaystyle ,$ (10.85)

skutkiem którego będzie

$\displaystyle \varphi _{t}-\nu \varphi _{xx}=0,$ $\displaystyle \varphi \vert _{t=0}=\Phi (x),$ (10.86)

gdzie, wprost znajdujemy

$\displaystyle \Phi (x)=\exp \Big\{-\frac{1}{2\nu }\underset{0}{\overset{x}{\int }}F(y)dy\Big\}.$ (10.87)

Równanie (10.57) jest parabolicznym i ma rozwiązanie w takej postaci:

$\displaystyle \varphi =\frac{\vartheta (t)}{\sqrt{4\pi \nu
 t}}\underset{\mathbb{R}}{\int } \Phi (y)\exp \left\{
 -\frac{(x-y)^{2}}{4\nu t}\right\} dy,$ (10.88)

które znajdujemy metodą Fourier'a lub metodą funkcji podstawowej. W ostatnim przypadku równanie (10.59) z warunkiem początkowym może być zapisane w postaci uogólnionej jako

$\displaystyle \tilde{\varphi}_{t}-\nu \tilde{\varphi}_{xx}=\Phi (x)\delta (t),$ (10.89)

gdzie

$\displaystyle \tilde{\varphi}:=\left\{
 \begin{array}{ll}
 \varphi &,\text{ }t>0; \\  
 0,&\text{ }t\leq 0.
 \end{array}
 \right.$ (10.90)

Niech $ t>0;$ wtedy stosując (10.59) do (10.56) otrzymujemy:

$\displaystyle c(x,t)=\underset{\mathbb{R}}{\int }\left.
 \frac{x-y}{t}e^{\frac{-G(y)}{2\nu} }dy \rightunderset{\mathbb{R}}{\int }e^{\frac{-G(y)}{2\nu} },$ (10.91)

gdzie

$\displaystyle G(y;x,t):=\underset{}{\overset{y}{\underset{0}{\int
 }}F(z)dz+\frac{(x-y)^{2}}{(2t)}.}$ (10.92)

Rozważmy teraz równanie (10.55) przy $ \nu \rightarrow
0.$ Wtedy oczywiście znajdziemy równanie graniczne

$\displaystyle c_{t}+cc_{x}=0, \quad c\vert _{t=0}=F(x),$ (10.93)

a rozwiązanie (10.62) będzie dążyć do rozwiązania (10.64). Żeby zbadać rozwiązanie (10.62) przy $ \nu \rightarrow
0$ potrzebujemy znaleźć wyrażenie asymptotyczne odpowiednich całek w (10.62). Dlatego stosujemy zwykłą metodę Laplace'a. Tak więc mamy znależć punkty stacjonarne funkcji $ G(y)$, $ y\in $ $ \mathbb{R}$, tj. punkty gdzie

$\displaystyle ??? \frac{\partial G}{\partial y}=F(y)-\frac{(x-y)}{t}\Rightarrow
 0.$ (10.94)

Niech $ y=\xi (x,t)\in \mathbb{R}$ jest rozwiązaniem (10.65). Wtedy największy wkład asymptotyczny przy $ \nu \rightarrow
0$ w całkach (10.62) będzie takiej postaci:
$\displaystyle \underset{\mathbb{R}}{\int }\frac{x-y}{t}e^{\frac{-G(y)}{2\nu} }dy$ $\displaystyle \simeq$ $\displaystyle \frac{ x-\xi (x,t)}{t}\sqrt{\frac{4\pi \nu }{\vert G^{\prime
\prime }(\xi )\vert}}\times
\exp \big(\frac{-G(\xi )}{2\nu} \big), \notag$ (10.95)
    $\displaystyle \notag$ (10.96)
$\displaystyle \underset{\mathbb{R}}{\int }e^{\frac{-G(y)}{2\nu} }dy$ $\displaystyle \simeq$ $\displaystyle \sqrt{\frac{4\pi \nu }{\vert G^{\prime \prime }(\xi )\vert}}\exp
\big(\frac{-G(\xi )}{2\nu} \big),$ (10.97)

Tak więc otszymujemy z (10.66) i (10.62) przy $ \nu \rightarrow
0$ że

$\displaystyle c(x,t)\Big\vert _{\nu \rightarrow 0}\simeq \frac{x-\xi (x,t)}{t},$ (10.98)

gdzie na mocy (10.65) $ \xi (x,t)$ rozwiązuje równanie

$\displaystyle F(\xi )-\frac{x-\xi }{t}=0.$ (10.99)

W ten sposób otrzymaliśmy rozwiązanie równania (10.64), które dzięki (10.67) i (10.68) ma postać:

$\displaystyle c(x,t)=F(\xi (x,t)),$ $\displaystyle x=\xi +tF(\xi ).$ (10.100)

Podstawiając (10.69) w równanie (10.64) sprawdzamy, że (10.69) rzeczywiście je spełnia , tj. otrzymaliśmy rozwiązanie nieliniowego równania poprzez rozwiązanie odpowiedniego równania liniowego (10.57).
next up previous
Next: Podstawowe równania operatorów hiperbolicznych. Up: Podstawowe rozwiązania operatorów różniczkowych. Previous: Podstawowe rozwiązania operatorów eliptycznych.
Andrzej Janus Szef 2001-12-05