gdzie
i
Stosuj ąc transformację Fourier'a do (10.36) dla
otrzymujemy:
(10.102)
skąd znajdujemy że funkcja
(10.103)
spełnia (10.71). Stosując odwrotną transformację
Fourier'a do (10.71), znajdujemy rozwiązanie
podstawowe
dla
(10.70).
Niech teraz i pokażemy, że funkcja
(10.104)
spełnia równanie (10.70). Wykorzystując
(10.56b), przy otrzymujemy:
co daje wynik (10.10).
Niech teraz Rozważmy funkcję uogólnioną
dla i
i znajdziemy
jej transformację Fourier'a po
(10.105)
przechodząc do wspólrzędnych kulistych
(10.106)
(10.107)
(10.108)
(10.109)
gdzie
jest funkcją specjalną
Bessel'a od argumenta
Rozważmy
teraz przypadek Wtedy
otrzymujemy takie wartości funkcji Bessel'a:
(10.110)
(10.111)
W szczególności dla otrzymujemy z
(10.73) i (10.75) że
(10.112)
Porównując teraz wyrażenia (10.76) i
(10.71), otrzymujemy dla
przy
(10.113)
(10.114)
W przypadku parzystych
rozwiązanie
podstawowe jest lokalnie całkowalną funkcją, tj.
Na przykład, dla
(10.115)
i dla dowolnego
(10.116)
(10.117)
gdzie
, jest to
zwykła funkcja Euler'a spełniająca równanie
funkcyjne:
(10.118)
dla wszystkich
Dla
z (10.81) zachodzi że
W przypadku ogólnym dla
,istnieje wzór całkowy:
Następne twierdzenie charakteryzuje
rozwiązanie podstawowe dla równania (10.70) jako
funkcję uogólnioną na
Twierdzenie 10.13
Rozwiązanie podstawowe równania fal
(10.70) jest
funkcją uogólnioną na
gładką po
spełniającą takie
warunki Cauchye'go:
,
(10.119)
Dowód.Niech wtedy na mocy wyrażenia
(10.77) przy dla
otrzymujemy:
(10.120)
(10.121)
skąd od razu widzimy że
Biorąc pochodną po od wyrażenia
(10.84), otrzymujemy:
skąd przy
W końcu
(10.122)
Teraz udowodnimy, że
(10.123)
Ponieważ funkcja
dla małych istnieje rozwinięcie w szereg Taylor'a: